Coś co jest proste, łatwo się pomnaża; rzeczy złożone – trudno. W większości prostych kościołów nie ma nauczania z kazalnicy. Zamiast tego, wszyscy uczą się przez wspólne studiowanie Pisma. W ten sposób kościół jest samowystarczalny jeśli chodzi o nauczanie rad Bożych.
Jednym z modeli studiowania Biblii jest odnajdywanie w tekście trzech symboli (umownie):
• Znak zapytania: czy jest coś, czego nie rozumiem
• Żarówka: czy są jakieś rzeczy, które rzucają światło na fragment lub czy tekst rzuca światło na coś, co dzieje się w moim życiu
• Strzałka: czy Bóg przemawia bezpośrednio do mnie, czy w moim życiu jest coś, co musi się zmienić pod wpływem Słowa
Poświęćcie kwadrans na studium Ewangelii Łukasza 10,1.2 i spróbujcie zastosować symbole znaku zapytania, żarówki i strzałki. Podzielcie się na grupki 3-4 osób i czytajcie po zdaniu. Zapytaj, czy ktoś chce postawić któryś z trzech symboli (znak zapytania, żarówkę lub strzałkę). Omówcie odpowiedzi.
Czego się uczycie z tej metody?
Czy zauważyłeś, że każdy się pochyla do przodu w czasie studium? Nawet ciało pokazuje, jak aktywnie zaangażowani są ludzi w czasie nauki. Takie studiowanie pokazuje, że ludzie uczą się i pamiętają o wiele więcej, gdy mają możliwość wypowiadania się, niż gdy po prostu siedzą i słuchają.
Czy jest ktoś, kto nic nie powiedział? Zadaniem prowadzącego jest upewnić się, że każdy bierze udział w dyskusji, zwłaszcza ci najcichsi.
Jeśli ktoś ma pytania do studiowanego fragmentu, twoim zadaniem nie jest odpowiadanie na nie, ale pytanie grupy o ich zdanie. Zawsze szukajcie odpowiedzi w Piśmie. Dzięki temu, Biblia zachowuje autorytet, a nie lider.
Czy jest ktoś, kto zdominował dyskusję? Prowadzący powinien upewnić się i zrobić wszystko, by nikt (włączając w to jego samego) nie gadał nonstop.
Czy zauważyłeś zaletę skupiania się na jednej myśli lub jednym wersie na raz? Dzięki temu możecie znaleźć dużo więcej w tekście. Jedyna sytuacja, w której możecie czytać więcej na raz, to studiowanie historii lub wydarzenia, które ma sens jedynie przy czytaniu całego fragmentu (np. z przypadku przypowieści).
Czego się nauczyliście z tego fragmentu? Czy zauważyliście to, co niżej wyliczam?
Wiersz 1:
Jezus miał konkretny plan dla okolicy. On ma też plan dla waszej okolicy!
Jezus powiedział uczniom, dokąd mają się udać. Wam też powie!
Wysłał uczniów w parach, nie w pojedynkę.
Kiedy Jezus wysyłał ludzi na jakieś miejsce, planował się tam także udać. Jeśli Jezus gdzieś was posyła, pójdzie z wami.
Wiersz 2:
Według Jezusa, problemem nie były żniwa. Wielu ludzi narzeka, że ich obszar działania jest zbyt trudny, że ludzie nie są zainteresowani prawdą o Jezusie. Ale Jezus mówi, że żniwo jest gotowe.
Jeśli każdy z was znajdzie kogoś spoza grupy, by podzielić się z nim takim modelem studiowania Biblii, wzmocni to wasze przekonanie do tej idei.
Więcej „indukcyjnych” sposobów studiowania Biblii
Proste indukcyjne studium biblijne wg Davida Watsona
1. Wysłuchaj lub przeczytaj cały fragment i opowiedz własnymi słowami, co jest napisane.
2. Jeszcze raz opowiedz, może nawet zapisz, własnymi słowami fragment, gdy dochodzisz do przekonania, że go rozumiesz i jesteś w stanie zawrzeć w nim istotę znaczenia.
3. Powiedz, a nawet zapisz własnymi słowami, w jaki sposób będziesz posłuszny temu przekazowi. W przypadku osób niewierzących, możesz ten krok zmodyfikować i zapytać, czego dowiedzieli się o Bogu (lub człowieku) na podstawie studiowanego fragmentu. Sformułuj szereg oświadczeń typu „Będę...”. Podziel się nimi głośno w grupie, by poczuć odpowiedzialność bycia posłusznym temu, co zrozumiałeś. Jeśli są małżeństwa, rodzice z dziećmi lub rodzeństwa, niech obiecają sobie wzajemnie posłuszeństwo odkrytym prawdom w swoich rodzinach.
Metoda z książki „Getting Started” Felicity Dale
Czytacie kilka wersetów i w grupie odpowiadacie na trzy pytania:
1. Co tu jest napisane?
2. Co to znaczy?
3. Jakie znaczenie to ma dla mojego życia?
Zauważ różnicę między pytaniem 1 i 2. Na przykład, Ewangelia Jana zaczyna się: „Na początku było Słowo...”. Bez zadania drugiego pytania, wiele się z tekstu nie wyciągnie.
Jeszcze inna metoda, wg Roberta Fittsa
W dyskusyjnym studium biblijnym, po prostu czytamy Pismo, każdy bierze udział czytając po kilka wierszy, w zależności od liczby uczestników. Podczas czytania, każdy jest zachęcany do przerywania w dowolnym momencie, by skomentować tekst lub zadać do niego pytanie. Jeśli ktoś czyta zbyt długi fragment, prowadzący może przerwać i zapytać: Czy ktoś ma jakiś komentarz do tego fragmentu? Co kilka wierszy powinna pojawiać się minidyskusja.
Modlitwa 10,2b
Modlitwa poprzedza Boże działanie.
W 2002 roku w USA dwóch przyjaciół, Kenny i John, zastanawiali się nad sposobem, by w ich stanie powstawały nowe kościoły. Doszli do zrozumienia, że Jezus dał klucz do tego w Ewangelii Łukasza 10,2 (Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje). Zdecydowali się na eksperyment. Postanowili modlić się tymi słowami z Ewangelii każdego dnia. Choćby przez telefon.
Wkrótce zdali sobie sprawę z faktu, że nie wiedzą, jak modlić się tymi słowami dzień po dniu, więc prosili Boga, by ich nauczył. Bóg objawił im, że nie mogą ustawać w swojej modlitwie i muszą precyzować, o co proszą. No i zaczęło się dziać. Kenny był odpowiedzialnym za zakładanie zborów w swoim kościele. Zgodnie z tym, o co się modlili, mniej więcej jedna osoba w miesiącu kontaktowała się z nim pytając o możliwość założenia zboru. Osoby te dołączały do modlitwy 10,2b i w niedługim czasie prawie codziennie przychodzili nowi ludzie, by rozmawiać o zakładaniu zborów. W ciągu ośmiu miesięcy (!) Kenny był świadkiem powstania 120 zborów – jako bezpośredni rezultat modlitwy i rozmów.
Kenny i John nazwali modlitwę 10,2b wirusem i wciąż poszukują ludzi wokół, których mogliby nim zarazić. Dzisiaj na całym świecie ludzie przyłączają się do codziennej modlitwy 10,2b i wszędzie widzą niezwykłe Boże odpowiedzi na nią.
Wstań i módl się aktywnie na głos. Módlcie się modlitwą 10,2b w parach. Spróbujcie modlić się tak stale, codziennie, wybierając partnera z grupy (starajcie się łączyć w pary męskie lub żeńskie) – choćby przez telefon, ale codziennie, przynajmniej przez okres kilku tygodni.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz